اختلالات عاطفی و رفتاری در کلاس درس

اختلالات عاطفی و رفتاری در کلاس درس

“اختلال عاطفی و رفتاری” یک اصطلاح چتری است که در آن چندین تشخیص متمایز (مانند اختلال اضطراب، اختلال شیدایی- افسردگی، اختلال مخالفت – نافرمانی و غیره) قرار می گیرند. به این اختلالات «اختلال عاطفی» و «چالش عاطفی» نیز گفته می شود. طبق قانون آموزش افراد دارای معلولیت (IDEA)، کودکان مبتلا به اختلالات عاطفی و رفتاری یک یا چند مورد از این پنج ویژگی را نشان می دهند:

ناتوانی در یادگیری که با عوامل فکری، حسی یا سلامتی قابل توضیح نیست.
ناتوانی در ایجاد یا حفظ روابط بین فردی رضایت بخش با همسالان و معلمان.
انواع رفتار یا احساسات نامناسب در شرایط عادی.
یک حالت عمومی فراگیر از ناراحتی یا افسردگی.
تمایل به ایجاد علائم فیزیکی یا ترس های مرتبط با مشکلات شخصی یا مدرسه.

IDEA دسترسی دانش آموزان را به آموزش عمومی رایگان و مناسب (FAPE) در کمترین محیط محدود (LRE) ممکن تضمین می کند. به این ترتیب، دانش آموزان مبتلا به اختلالات عاطفی (ED) اغلب در کلاس های آموزش عمومی گنجانده می شوند. با این حال، موارد شدید اغلب نیاز به آموزش دانش‌آموزان در «واحدهای خوشه‌ای» آموزش ویژه، برنامه‌های مستقل یا حتی مدارس جداگانه دارد.

تحت چتر اصطلاح اختلالات عاطفی و رفتاری، دو دسته وجود دارد: اختلالات روانپزشکی و ناتوانی های رفتاری.

بیشتر بخوانید: اجاره کلاس آموزشی

اختلالات روانی

این دسته طیف وسیعی از شرایط را در بر می گیرد. اختلالات روانپزشکی به عنوان الگوها یا ناهنجاری های ذهنی، رفتاری یا ادراکی تعریف می شود که عملکرد روزانه را مختل می کند و باعث ناراحتی می شود. برخی از رایج ترین نمونه های این تشخیص ها عبارتند از:

اختلال اضطرابی
اختلال دوقطبی (معروف به اختلال شیدایی- افسردگی)
اختلال خوردن (مانند بی اشتهایی، پرخوری عصبی و اختلال پرخوری)
اختلال وسواس فکری عملی
اختلال روانی

از دیدگاه معلم، اختلالات روانپزشکی به دلایل متعددی چالشی عمیق ایجاد می کند. اولاً، مدارس بیمارستان نیستند و نمی توان از معلمان انتظار داشت که این اختلالات را «درمان» کنند. دانش آموزانی که با این نوع چالش ها دست و پنجه نرم می کنند، اغلب تحت درمان هستند و ممکن است دارو دریافت کنند.

دارو می تواند افراد را به روش های غیرمنتظره ای تحت تاثیر قرار دهد و از آنجایی که اطلاعات پزشکی محرمانه است، معلمان ممکن است ندانند که چرا دانش آموزان به شیوه ای که هستند رفتار می کنند. این امر پاسخ مناسب به برخی رفتارها را دشوار می کند.

علاوه بر این، دانش آموزانی که از این شرایط رنج می برند ممکن است به سادگی قادر به برآورده کردن انتظارات تحصیلی و رفتاری نباشند. در چنین مواردی، دانش‌آموزان نیاز به دریافت مداخلات آموزشی ویژه دارند و ممکن است نیاز باشد که به یک کلاس آموزشی ویژه منتقل شوند.

ناتوانی های رفتاری

کودکان دارای ناتوانی های رفتاری رفتاری را انجام می دهند که عملکرد کلاس را مختل می کند و/یا برای خود و دیگران مضر است. برای تشخیص ناتوانی رفتاری، رفتارها نباید به یکی از اختلالات روانپزشکی فوق الذکر نسبت داده شود.

دو دسته از ناتوانی های رفتاری وجود دارد: اختلال نافرمانی مقابله ای و اختلال سلوک.

اختلال نافرمانی مخالف با عدم انطباق شدید، منفی نگری و عدم تمایل به همکاری یا پیروی از دستورالعمل ها مشخص می شود. کودکان مبتلا به این وضعیت خشن و پرخاشگر نیستند، آنها به سادگی از همکاری با بزرگسالان یا همسالان خودداری می کنند.

اختلال سلوک بسیار شدیدتر است. این اختلال با پرخاشگری، خشونت و آسیب وارده به خود و دیگران مشخص می شود. دانش‌آموزان مبتلا به اختلال سلوک معمولاً باید در کلاس‌های آموزشی ویژه آموزش ببینند تا زمانی که رفتار آنها به اندازه کافی بهبود یابد که امکان تماس با جمعیت آموزش عمومی را فراهم کند.

راهبردهای آموزش دانش آموزان دارای اختلالات عاطفی و رفتاری

مانند سایر شرایط، دانش‌آموزان مبتلا به اختلالات عاطفی و رفتاری به محیطی مثبت و ساختاریافته نیاز دارند که از رشد حمایت کند، عزت نفس را تقویت کند و به رفتار مطلوب پاداش دهد.